Rating: PG
Characters: Tony Stark, Bruce Banner, Natasha Romanoff
Timeline ของ fic: ก่อน Avengers: Age of Ultron
.
.
.
* * *
.
.
.
Half a Lullaby
.
.
.
นาตาชามีเพลงกล่อม โทนี่ไม่เคยมีเพลงกล่อม แม่ของเขาไม่เคยร้องเพลงกล่อม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ลองให้ตัวเองเกี่ยวข้องกับเพลงกล่อมสักครั้งหรอกนะ
.
เขายืนอยู่หน้ากระจก แล้วลองซ้อมเพลงกล่อมดู
.
ล้มเหลวไม่เป็นท่า
.
โทนี่โบกมือด้วยท่าทีแข็ง ๆ ให้เงาในกระจก แล้วว่า “ไง พี่เบิ้ม แบนเนอร์ เจ้าตัวเขียวยักษ์—พูดถึงยักษ์กับสีเขียวแล้วนึกถึงเม็ดถั่วเขียวกับแจ็คผู้ฆ่ายักษ์เนอะ ไม่สิ จริง ๆ แล้วถั่วมันเป็นสีเขียวรึเปล่า ปกติเขาก็บรรยายแค่ว่าถั่ววิเศษใช่ไหมนะ—ไม่สิ เดี๋ยว ๆ” เขากระแอม – หนึ่งครั้ง สองครั้ง—สามครั้งเพื่อความโชคดี โรมานอฟพูดว่า— “ตะวันใกล้จะลับฟ้าแล้ว เอ้อ ใช่ นั่นล่ะ แต่ว่านายรู้อะไรไหม” ว่าพลางยื่นมือไปที่กระจก – กางนิ้ว ไม่ ดูเหมือนกำลังปรามมากเกินไป งอนิ้วลงนิดหนึ่ง ไม่เหมือนมือของแม่นางเลยว่ะ ผ่อนคลาย ๆ – เออ ประมาณนี้— “จริง ๆ แล้วเราไม่ค่อยพูดเรื่องนี้กันเท่าไร แต่เวลานายเป็นฮัลค์ก็ไม่ได้หมายความการมองเห็นของนายจะต่างจากมนุษย์ปกติใช่ป่ะ รึว่าต่าง
.
“ถึงโรมานอฟไม่บอกนายว่าตะวันคล้อยต่ำลง นายก็น่าจะเห็นว่าแสงอาทิตย์เริ่มจางลง คงเห็นทั้งสีส้มหรือแดงหรือเทาหรือสีอะไรก็ตามที่ตาคนทั่วไปเห็นใช่ไหม หรือว่าโทนสีจะต่างกันเล็กน้อยผ่านดวงตาของฮัลค์—เออ แต่ปกติหล่อนก็ไม่จำเป็นต้องใช้เพลงกล่อมกับนายตอนเย็นนี่นะ แต่ถึงอย่างนั้นประเด็นของเพลงกล่อมก็คงแค่กล่อมให้ฮัลค์หลับก็—” โทนี่ขำพรืด พลันขัดจังหวะตัวเอง
.
ไร้สาระชะมัดที่เขาต้องมาลนลานกับเรื่องแบบนี้ สักวันหนึ่งหากนาตาชาไม่ได้อยู่ตรงนั้น หากเขาต้องเป็นคนกล่อมบรูซให้หลับ ก็คงต้องพังตึกสักตึก หรืออาจจะสองตึก เขาจะเรียกเวโรนิก้ามา แสร้งว่าหล่อนอาจจะหยุดฮัลค์ได้ แต่เขารู้จักฮัลค์ดี เขากล้าเชื่อว่าเขารู้จักฮัลค์มากกว่าที่บรูซคิด ไม่ว่ายังไงก็คงต้องพักตึกสักตึกล่ะนะ มันก็อาจจะเกิดขึ้นสักวัน
.
หากทุกสิ่งนี้หยุดลง แล้วพวกเขาทั้งหมดได้กลับบ้าน—บ้านที่ไม่ต้องมีเพลงกล่อมก็ได้—แต่ขอเพียงได้กลับบ้าน ก็คงจะดีไม่น้อย
.
.
.
The End.
Twisted Backbone 