.
เอนทรี่นี้เป็นส่วนหนึ่งของคอมมูนิตี้
.
.
.
.
คุณหมาป่าจอมตะกละ
.
พบลูกแมวเหมียว
.
.
เหมียว เหมียว เหมียว
คุณหมาป่าชอบกินลูกแมวเหมียว
.
.
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง
คุณหมาป่าพบเจ้าลูกหมา
ชอบ ชอบ ชอบ…คุณหมาป่าชอบกินเจ้าลูกหมา
.
.
โฮก โฮก โฮก
คุณหมาป่าพบคุณเสือ
ชอบ ชอบ ชอบ…คุณหมาป่าชอบกินลูกเสือ
.
.
คุณหมาป่าพบกระต่าย
.
.
ชอบ ชอบ ชอบ…คุณหมาป่าชอบคุณกระต่าย
.
.
คุณหมาป่าอยากเป็นกระต่าย
.
.
จะได้อยู่ อยู่กับคุณกระต่าย
.
.
คุณกระต่ายบอกว่าจะอยู่ด้วย จะอยู่ด้วยกัน
.
มีความสุข
.
มีความสุขทุกๆวัน…
.
.
.
หมาป่าเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ทำให้มีความสุขกว่าท้องอิ่ม
.
นั่นคือการที่ได้อยู่ในรังอันอบอุ่น
.
ดังนั้นไม่ว่าจะหน้าร้อน หน้าหนาว
.
ฝนตก แดดออก
.
คุณหมาป่าก็ไม่เคยคิดจะออกไปจากที่นี่อีกเลย
.
.
.
.
และหากว่านี่เป็นตอนจบของนิทานได้ก็คงจะดี…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“นายเห็นรังกระต่ายแถวนี้บ้างไหม” จิ้งจอกหนุ่มเอ่ยถาม
.
“ฉันเห็นเจ้ากระต่ายนั่นอยู่กับนังเหมียวที่ฉันรู้จักเมื่อวันก่อน”
.
“เนื้อกระต่ายมันคงหวานอร่อยมากสินะนายถึงไม่ยอมบอก”
.
“นายรู้ว่าฉันเป็นสัตว์ล่าเนื้อ เดี๋ยวก็ตามกลิ่นไปจนเจอ”
.
“นายรู้ใช่ไหม…นายนั่นแหละที่รู้ดีที่สุด…”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คุณหมาป่าอยากเป็นกระต่าย
ทว่าหูของมันทั้งตั้งทั้งแหลม
ทั้งหางและปากก็ยื่นยาว
คมเขี้ยวที่ฝังรากลึกอยู่ในปาก
คอยย้ำเตือนเรื่อยมาว่าเจ้านั้นเป็นสัตว์ล่าเนื้อ
สัตว์ล่าเนื้อต้องกินเนื้อ
ไม่มีอะไรที่เหมือนคุณกระต่ายเลยสักนิดเดียว
.
.
.
ในตอนจบของนิทาน คุณกระต่ายลอยลิ่วขึ้นฟ้า
และอยู่อาศัยบนดวงจันทร์ที่มีแสงเรืองรอง
ส่วนหมาป่าตัวร้ายถูกนายพรานผ่าท้อง
นอนจมกองเลือดอยู่ในบ้านของมนุษย์แปลกหน้า
ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้มองเห็นดวงจันทร์เป็นครั้งสุดท้าย…
.
.
.
…ดังนั้นนี่จะต้องไม่ใช่ตอนจบ
มันต้องไม่จบแบบนี้
.
คุณหมาป่าลวงเจ้าจิ้งจอกเข้าถ้ำ
ตลบหลังด้วยกลอุบาย
จิ้งจอกไล่ขย้ำในความมืด
หมาป่าใช้ท่อนไม้ลอบทุบตี
จิ้งจอกเขี้ยวหักสู้ขาดใจ
แต่หมาป่าฝังคมเขี้ยวครั้งสุดท้ายที่ลำคอ
ในที่สุดเจ้าจิ้งจอกสิ้นฤทธิ์
ในถ้ำมืดมิดที่ไม่มีใครเลยได้รู้เห็น
.
.
.
ชอบ ชอบ ชอบ…คุณหมาป่าชอบกินจิ้งจอก
พวกจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ชอบลอบมองดวงจันทร์
เขาจะกระชากหัวมัน…คว้าใส่ปาก
.
View original post 15 more words