Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ
.
.
.
เชอร์ลีย์สมัยเด็ก ตอนขึ้นฝั่ง
.
ไกอัสแห่งบลูไวเปอร์
.
เชอร์ลีย์กับคามิลเลียส (sub-character) เมื่อสมัยก่อน
.
บราวน์ นายช่างใหญ่
.
ไอริลกับซาวี่ที่เกรสติโอ้ พอร์ท
.
เชอร์ลีย์สมัยเด็ก ตอนอยู่บนเรือ เหมือนจะน้อยใจพ่อเลี้ยงนิดหน่อย
Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ
.
.
.
เชอร์ลีย์ ช่วงอยู่เรือพาณิชย์
.
Shirley สาย C
.
หยิบชุดดี ๆ ขึ้นมาลองใส่ในวันหนึ่ง… (ก่อนเหตุการณ์บลูโรส)
.
เชอร์ลีย์กับกัปตันเก่า
.
ลองชุดอีกชุด
.
ซาวี่
Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ
Word count: 519 words
.
.
.
Fight with…
.
.
จะสู้กับใครก็ได้ทั้งนั้น ข้าคงไม่อยากให้มันยืดยาว แต่ถ้าจะให้ประลองกับใครไปเรื่อย ๆ ก็ไม่ใช่ปัญหา ทั้งนี้ก็เพื่อชื่อเสียงของเรือด้วย หากให้เลือกปะทะกับใครสักคนทางฝั่งโน้นมาสักคนก็ คงไม่พ้นท่านไกอัส รองลงมา? จะใครก็ได้ แต่สู้ครั้งแรก ยังไงก็อยากเลือกคนคุ้นตาที่ปกติคงไม่มีโอกาสได้ประมือกันล่ะนะ ส่วนหนึ่งคงเพราะอยากลองปะทะกับคนที่คิดว่า อาจฝีมือดีกว่าข้า เพื่อดูว่าตัวเองจะไปได้ไกลแค่ไหน และในเมื่อมันเป็นการสู้ที่ฆ่าไม่ได้… ก็เลือกคนที่ไม่อยากฆ่าแต่แรกเสียดีกว่า (เผื่อพลั้งมือ) ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็ถือว่าท่านไกอัสเป็นผู้มีบุญคุณ
.
นอกเหนือจากนั้น มีใครในเรือโน้นที่เคยเสวนาด้วยอีกนะ… อา วาเลนไทน์… วาสกับ ND…? ถ้าเจอกันอยากสู้เพื่อฆ่ามากกว่า สู้เบา ๆ มันจะสนุกรึ ส่วนที่ไม่เคยคุยด้วยแล้วอยากลองประมือ ยังไงมีกัปตันก็มีรองกัปตันนี่นะ เห็นว่ารองกัปตันของเรือบลูไวเปอร์ก็จะแข่งด้วยนี่นา—แต่ถ้าเลี่ยงได้ก็ไม่เอาดีกว่า ไม่ชินที่จะลงการละเล่นกับคนตำแหน่งสูง ๆ เท่าไร (แต่ท่านไกอัสก็… โบซันนี่นะ ถ้าหากได้คุยกับรองกัปตันของทางโน้น ข้าอาจเปลี่ยนความคิดก็ได้) ว่านั่นว่านี่ จะชนะรอบแรกรึเปล่าก็สุดรู้ ถึงอย่างนั้นก็พยายามเต็มที่แล้วกัน เพื่อเป็นการให้เกียรติคู่ต่อสู้ด้วย—ข้าเคยได้รับการสอนเฉกนั้น อันที่จริงก็ได้รับการสอนที่เฉพาะเจาะจงมาหลายอย่าง เรื่องของ… คนนอกเรือก็ด้วย
.
อันที่จริง นอกเหนือจากท่านไกอัสแล้ว กับคนอื่นนี่คิดยังไงก็นึกอยากสู้เพื่อฆ่า ถึงจะเป็นเรือพันธมิตร ข้าก็ชินกับการสู้แบบนั้นมากกว่า แบบนี้ถ้าผ่านรอบแรกไปคงต้องพยายามปรับความคิดใหม่เป็นแน่ ท่านกัปตันเคยพูดเป็นเชิงว่าจะผูกมิตรกับเรือพันธมิตรก็ไม่เสียหายเสียด้วย… หากข้าจำไม่ผิด
.
ครั้งสุดท้ายที่สู้แบบไม่ได้กะเอาให้ตาย ก็มีแค่กับซาวี่เมื่อนานมาแล้วนี่นา—กับคนเรือเดียวกันไม่ได้ลำบากในจุดนั้นนี่นะ ข้าเองยังเคยพูดกับบราวน์ว่าอาจจะลองท้าฝีมือกับซานอสด้วย บนเรือลำก่อน ๆ ที่เคยอาศัย การสู้ประมือโดยไม่ได้กะจะฆ่ากันก็ไม่ใช่ปัญหาเหมือนกัน ท่าทางจะต้องปรับความคิดจริง ๆ (ถ้ามีจังหวะลุกขึ้นมาพยายามล่ะก็…)
.
ความจริงแล้ว หิน White Soul คือหินที่ข้าชอบ ข้าชอบลักษณะภายนอกของมัน แต่ไม่สนใจสะสมมันสักเท่าไร… หากสรรเอาของราคาถูกมา จะตีให้แตกเสียก็ได้
.
(แต่ก็เสียดายหินเหมือนกันนะเนี่ย)
.
The end.
Source: NanJi
.
เขาทำอาหารให้ผมทานบ่อย ๆ นับมีพรสวรรค์ในแบบที่ผมไม่มี อันที่จริงแล้วผมไม่เคยเอาเวลาไปฝึกทำอาหารเท่าไร แม้แต่อาหารง่าย ๆ ผมก็ยังซื้อทานอยู่บ่อยครั้ง ไม่ต้องเตรียมการอะไร ไม่ต้องล้างจาน ไม่ต้องจัดการกับข้าวของเครื่องใช้หากต้องย้ายอพาตเมนต์ ไม่ต้องมีภาระเมื่อไม่ต้องการหยุดอยู่ที่ใดเป็นหลักแหล่ง ในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยมีเงินติดตัวก็ไม่ต้องกิน ปกติผมก็แค่กินเพื่ออยู่
.
เขาสอนให้ผมรู้ว่าชีวิตนี้มีอะไรมากกว่านั้น เขาสอนให้รู้จักการได้ทานอาหารเมื่อมีบ้านให้กลับ หรือการได้ทานอาหารเมื่อสมาชิกในครอบครัวกลับมาบ้าน
.
.
.
วันหนึ่งผมฝันว่าพวกเราทั้งสองเป็นผู้หญิง และรักกันเฉกที่พวกเรารักกัน แล้วเพียงครั้งหนึ่งในความฝัน ผมลองขอให้ผมได้มีโอกาสแตะตัวเขาเพียงคนเดียว ผมจำได้เลือนรางว่าเขาบอกว่าผมดูหวงเขาเป็นพิเศษ อันที่จริงอาจเป็นเพราะผมได้มีโอกาสมากกว่าที่จะได้เป็นฝ่ายปัดป้องเขาออกจากคนอื่นบ้าง หากเป็นความเป็นจริงแล้ว ผมคงเก็บทั้งตัวของเขาเอาไว้กับตัวเองแบบนั้นไม่ได้ และคงไม่แม้แต่จะเอ่ยขอ
.
.
.
ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนเราสามารถรู้สึกเขินอายเป็นเวลายาวนานได้ขนาดนี้ กระทั่งได้มาพบกับเขา
.
บางทีความเขินก็คล้ายกับกลิ่นยาสูบไปป์ มันอบอวลและล่องลอยอยู่ในบรรยากาศ และไม่จางหายไปตราบใดที่ยังจุดกล้องยาสูบอยู่ ควันยาสูบทำให้รู้สึกอุ่นบนผิวหน้าและในปอด—กลิ่นอายความเขินนั้นทำให้อุ่นในอกและร้อนผ่าวบนใบหน้า อุ่นกว่า ชวนเสพติดกว่า และหอมหวานกว่า และมีบางอย่างที่ผสมผสานแน่นแฟ้นกับความรัก
.
หากความเขินเป็นเฉดสีสักสีในสมอง มันจะเป็นสีอะไรกันหนอ
.
.
.
พวกเรามีข้อเสนอมากมายสำหรับการเดท ชีวิตมีอะไรให้ทำมากมายเช่นนี้เอง ผมเคยคิดจะไม่ห่วงหากตัวเองต้องตายไป ใครกันเล่าที่อยากจะอยู่ชั่วนิรันดร์ ในตอนนี้กลับเป็นผมเองที่ต้องการชั่วนิรันดร์
.
ไม่มีความเจ็บปวดใดคงอยู่ได้ชั่วนิรันดร์ คนเราเพียงแต่ต้องอดทนหากไม่ได้รับการปลอบโยน ท้ายที่สุดแม้กระทั่งความเจ็บร้อนบนผิวเมื่อสมัยโดนพ่อตีก็จะไม่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำ และหากมีชั่วนิรันดร์ พวกเราคงได้ไปเดทในอีกภพหนึ่งเมื่อร่างกายของพวกเราเดินทางไปถึงจุดสิ้นสุดของกาลเวลาในภพนี้
.
.
.
บางครั้งก็มีเสียงหัวเราะกระทบผนังห้องน้ำ บางครั้งก็มีเสียงของพวกเรากำลังร่วมรัก สีของความสุขแต่งแต้มทิ้งไว้ในห้องอาบน้ำ แล้วถัดจากห้องน้ำก็คือห้องนอน ที่ซึ่งบางครั้งเขาจะอุ้มผมจากห้องอาบน้ำกลับไปที่เตียงนุ่ม แล้วพรมจูบลงบนกายของผมที่นั่น
.
บัดนี้ผมมีความสุขกับช่วงเวลาที่ได้อยู่บนอ่างอาบน้ำจนนิ้วเปื่อย มีความสุขกับช่วงเวลาที่นิ้วของเขานวดไล้บนหนังศีรษะตอนที่เขาสระผมให้
.
แม้ในตอนที่อุณหภูมิอ่างน้ำหวนคืนสู่อุณหภูมิปกติ กายของเขาก็ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา
Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ
World is War: The Republic of Russia-China
ชื่อ-สกุล: วลาดิเมียร์ ซายเซทว่า (Vladimir Zaytseva)
วันเกิด: 01/09/2074
อายุ: 26
ตำแหน่ง: ร้อยโท
เพศ: ชาย
น้ำหนัก/ส่วนสูง: 183cm/80kg
สีตาสีผม: สีเทา/สีฟางซีด
ลักษณะภายนอก: ผมสั้นสีฟางซีดตัดสั้นนั้นปัดเรียบแปล้ไปด้านหลังเพื่อเปิดหน้าผากทั้งหมด ดวงตาคมสีเทา คิ้วบางจนแทบไม่เห็น ปลายจมูกออกแหลมเล็กน้อย หน้ายาว เป็นคนแขนขายาว
เชื้อชาติ-สัญชาติ: รัสเซีย-รัสเซีย
เมืองเกิด: Saint Petersburg, Russia
ลักษณะนิสัย: เป็นคนที่มีบุคลิกแข็ง ๆ อยู่บ้าง แต่ก็ค่อนข้างสุภาพกับทุกคน ให้ความเคารพกับผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่ามาก พยายามทำตัวให้น่าเกรงขามกับคนที่ตำแหน่งต่ำกว่า แต่ก็รับฟังความคิดเห็นของคนทุกตำแหน่ง แสดงความเชื่อในสหพันธ์ รัสเซีย-จีนอย่างไม่ปิดบัง เชื่อว่าความร่วมมือครั้งนี้จะนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงอันดี
ประวัติโดยสังเขป: คุณปู่เสียชีวิตไประหว่างการประกอบอาชีพทหาร วลาดิเมียร์จำคุณปู่ไม่ได้แล้วเพราะเคยเจอเมื่อสมัยยังเล็กมาก ๆ แต่พ่อกับแม่มักจะพูดบ่อย ๆ ว่าคุณปู่ตายไปอย่างมีเกียรติ วลาดิเมียร์อยากเป็นทหารมาตั้งแต่เล็ก แล้วเมื่อวลาดิเมียร์เติบโตขึ้นก็ไปสอบเข้าโรงเรียนนายร้อย สุดท้ายก็เข้ารับราชการได้ และได้ตำแหน่งร้อยโทในที่สุด การเป็นทหารที่แท้จริงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเคยนึกภาพไว้นัก แต่เขาก็ยังรู้สึกพอใจกับชีวิตของสายอาชีพนี้
อื่นๆ: ชอบว่ายน้ำ ชอบเขียนกลอนอิสระ
Twitter: @WIW_Vladimir
Twisted Backbone 