[RP] Side Story 6: Here and there (Gallery)

Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

.

.

.

เชอร์ลีย์สมัยเด็ก ตอนขึ้นฝั่ง

.

ไกอัสแห่งบลูไวเปอร์

.

เชอร์ลีย์กับคามิลเลียส (sub-character) เมื่อสมัยก่อน

.

บราวน์ นายช่างใหญ่

.

ไอริลกับซาวี่ที่เกรสติโอ้ พอร์ท

.

เชอร์ลีย์สมัยเด็ก ตอนอยู่บนเรือ เหมือนจะน้อยใจพ่อเลี้ยงนิดหน่อย

[RP] Side story 4: บันทึกเก่า

Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

Notes:

• สิ่งที่เชอร์ลีย์เคยเขียนเกี่ยวกับกัปตันคนเก่า บางคนอาจจะคุ้นผลงานพวกนี้จาก page ของจขฟช.  จริง ๆ แล้วที่คัดมาก็คือสิ่งที่เขียนตอนได้แรงบันดาลใจมาจากแถว ๆ เชอร์ลีย์นั่นเอง
• เป็นการรวบรวม drabble สั้น ๆ  อาจดูไม่ปะติดปะต่อกันเป็นพิเศษ T – T”

Word count: 1,045

.

.

.

ข้าหลงรักบุรุษผมแดงยาว เขาเป็นเสมือนลูกคิดสำหรับจิตคณิต ส่วนข้าเป็นเพียงคนอวดดีที่อยากเป็นภาพในล็อคเก็ตหากเขาเป็นล็อคเก็ต และอยากเป็นลูกบิดประตูหากเขาเป็นธรณีประตู ข้าอยากเป็นผู้ที่พร้อมที่จะสละดวงตาและแขนขาให้ทันทีที่เขาเอ่ยปากเพียงคำเดียว

เขาจะรับรู้ขอบเขตการปกป้องของข้า

ความลับเล็ก ๆ ของเราคือการไม่มีความลับต่อกัน

_

ข้าได้ยินเสียงหัวใจของท่าน ที่ตรงนี้

ท่านผู้เป็นดวงใจของข้า ท่านผู้เป็นพู่กันของสี เป็นสีของผ้าใบ เป็นผ้าใบของศิลปิน เป็นศิลปินของภาพวาด เป็นภาพวาดของความสุข เป็นความสุขของศิลปะ และเป็นชีวิตของข้า

_

Dear Sir,

I offer you the two greatest human emotions: love and fear. For I have loved you for long, and I have great fear of losing you. This fear, however, urges me run faster to you, Sir. Why reject Fear? As before the face of Fear, I can fly to you without looking back. It gives me the power and control.

Forever Yours,

S.

_

ถึง: เจ้ามักจะกอดข้าแน่นเกินไป จุมพิตข้าเบาเกินไป บอกรักข้าบ่อยเกินไป

ข้อความ: ข้าชอบตาตุ่มที่ข้อเท้าของท่าน และรอยบุ๋มใต้ลำคอที่อยู่ระหว่างไหปลาร้าของท่าน

จาก: ข้ามองตาท่านครั้งแรก เมื่อห้าปีที่แล้ว

_

ท่านผู้เป็นที่รัก

พวกเราจูบกันน้อยครั้ง และหลายครั้งในน้อยครั้งเหล่านั้น พวกเราก็จูบกันอย่างอ่อนเบา ก่อนที่ข้าจะจับมือท่านขึ้นมาจูบข้อนิ้ว ปลายจมูกของพวกเรามักจะสัมผัสกัน แล้วอยู่แบบนั้นนิ่งนานในที่ที่ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครได้ยิน

ครั้นพวกเราสามารถอยู่ด้วยกันได้ในที่ที่ไม่จำเป็นต้องหลีกหนีสายตาใคร ท่านก็ถูกคลื่นพายุพรากไปเสียอย่างนั้น

_

ท่านคามิลเลียสที่รัก

ดิเอลโลเรียช่างแห้งแล้งเสียเหลือเกิน ข้านึกสงสัยว่าท่านจะมีวันมาที่ทะเลทรายนี่กับข้าไหม ด้วยท่านดูมีพลังที่สุดเมื่ออยู่กับน้ำและความชุ่มชื้น – ในยามที่ท่านอยู่กับสายฝนและคลื่นมหาสมุทร ท่ามกลางไอน้ำในอ่างน้ำร้อน หรือละอองทะเลจากกราบเรือยามเช้าที่พวกเราอยู่ด้วยกัน ท่านมักจะดูเหมือนบุตรแห่งห้วงสมุทร หากได้เห็นท่านท่ามกลางผืนทรายนี่คงแปลกตาน่าดู

น่าเสียดายที่บัดนี้ข้าไม่อาจอยู่เคียงข้างเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์ท่านทุกคืน และจุมพิตอรุณสวัสดิ์กับท่านทุกเช้าได้

ข้าอยากตามท่านไป

ด้วยรัก

เชอร์ลีย์

_

นายท่านที่รัก—

ข้าคิดถึงลมหายใจของท่านที่ปลายจมูกของข้า หากธรรมชาติผู้เป็นมารดาแห่งมวลมนุษย์มิได้พรากท่านไปจากข้า เราอาจได้ใช้เวลาในฤดูเหมันต์นี้ด้วยกัน หากมีใครทำนายว่าข้าจะตายในฤดูนี้ ข้าคงเชื่อเขา มีความเป็นไปได้ว่าความตรอมตรมอาจฆ่าข้าได้… กระนั้นข้าก็อาการดีพอที่จะมาเขียนสิ่งนี้แล้ว

ท่านจำได้ไหมเมื่อครั้งที่เรานอนเคียงข้างกัน แล้วท่านบอกว่าภรรยาของท่านตั้งครรภ์ ในคืนนั้นข้าเกือบกลับไปหาฝิ่น ข้านึกถึงฝิ่นก่อนกัญชา ด้วยฤทธิ์ของฝิ่นปลอบโยนความเศร้าได้ดีกว่ากัญชา กัญชาเหมาะกับความโกรธ แต่แล้วท่านก็จับข้าได้คาหนังคาเขา แล้วไม่อนุญาตให้ข้าได้สร้างสรรค์อารมณ์ของตัวเองด้วยสารเย้ายวนเหล่านั้น ทว่าในที่สุดแล้ว ภริยาของท่านกลับจากไปพร้อมลูกเมื่อถึงกาลคลอด ข้าจำสีหน้าท่านยามมาบอกข่าวร้ายนั้นกับข้าได้ ดวงหน้าท่านดูซีดขาวอย่างเห็นได้ชัดแม้ในแสงสลัว

กระนั้นแม้ถึงกาลที่ท่านจะมิใช่ของนางในนาม ท่านก็ยังมิใช่ของข้า มิมีบาทหลวงคนใดให้ข้าสาบานความรักของตนที่มีต่อท่านได้ และข้ามิแน่ใจว่าจะมีเทพองค์ใดเข้าข้างข้า ท่านผู้เป็นที่รัก โปรดนึกภาพตัวท่านและข้าในอาภรณ์สีขาว และแหวนบนนิ้วนางที่เราสวมมอบให้กัน หากข้าสามารถมอบสิ่งเหล่านั้น—มิใช่ในฐานะบุรุษคนหนึ่ง หากเป็นในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง—โดยไม่ต้องทำลายฐานะและครอบครัวของท่านลงก็คงจะดีใช่น้อย บางทีหากเราอยู่ที่อื่นที่ไกลออกไปในมวลดาว พวกเราอาจรักกันโดยไม่ต้องหลบซ่อนเช่นนี้ได้

ข้าบอกว่าข้าจะรักท่านตราบสิ้นลมหายใจ แล้วเหตุใดลมหายใจท่านจึงสิ้นสุดไปก่อนเสียเล่า ดวงใจของข้า

_

Master,

Do you know that feeling which resembles sandpaper? I couldn’t quite explain. It’s rough and dry. If you drag your hand too quickly over it, it’ll burn your skin.

—Where was I going with this? Never mind. I’m speaking gibberish, but there is really no one else I’d rather talk to. I love you most.

_

เจ้ามีความฝันมายาวนาน มีความสุขมายาวนาน เชื่อในความสุขมายาวนาน ในที่สุดเจ้าก็เลือกที่จะทิ้งทั้งหมดในผืนทะเลทรายแห่งดิเอลโลเรีย แล้วเจ้าก็ลืมไปสิ้นว่า—นั่นสิ เจ้าลืมอะไรไปนะ เจ้าตอบตัวเองมิได้เสียแล้ว เจ้ารู้เพียงว่า การมองความสุขเป็นเป้าหมายนั้นคือความผิดพลาด ด้วยรู้ดีว่าการที่ครั้งหนึ่งเคยมี แล้วเสียไป แล้วหวังจะได้มันอีกนั้น… ทำให้เจ้าเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ใครว่าความตรอมใจฆ่าใครไม่ได้ มันเกือบฆ่าเจ้า และถึงเจ้าจะไม่สนหากตัวเองจะตายไป เจ้าก็ยังไม่อยากตายหรอก

เจ้าคิดขึ้นมาได้ว่า ทะเลอาจมีอะไรมาเสนอให้เจ้าได้อีก

_

M’dear,

The rain won’t last, they said.

Keep silence and stay strong, they said.

What is strength, and what lasts, anyway?

Love,

Yours.

.

.

.

The End.

[RP] Side story 3: คนอื่น ๆ

Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

.

.

.

คามิลเลียส กัปตันเรือเก่าของเชอร์ลีย์

.

ยูลกับเชิร์ล สมัยอยู่ซ่อง

.

หมีบราวน์ นายช่างใหญ่แห่งดูมดอว์น

.

บราวน์กับยูล สาย C

.

ยูล

.

คามิลเลียส ล่าสุดกลับมาดิเอลโลเรียแล้ว

[RP] Shirley Southsea

Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

☾ Page of Shirley Southsea

ชื่อ-นามสกุล: Shirley Southsea (เชอร์ลีย์ เซาธ์ซี)

ชื่อเล่น: Shirl (เชิร์ล)

ตำแหน่ง: ลูกเรือ

เรือที่ต้องการสังกัด / กัปตันเรือที่ต้องการสังกัด: The Doomed Dawn / Derya Jamal

อายุ: 26 27 ปี

เพศ: ชาย

น้ำหนัก / ส่วนสูง: 75 kg / 187 cm

เมืองเกิด: เกิดบนเรือโดยสารจากโรซาริน่าไปซิมาฟ

เชื้อชาติ: ไม่ทราบแน่ชัด คาดว่าอย่างน้อยก็มีเชื้อสายชาวลาเอลอยู่

ลักษณะภายนอก: ผมสีบลอนด์ขาว ดวงตาสีเทา ชอบถักเปียเล็ก ๆ สองข้างที่ปอยผมด้านหน้าและผูกผ้าโพกหัวประดับลูกหิน ท่าทางกระฉับกระเฉง ส่วนใหญ่จะสวมเสื้อผ้าที่ไม่มีแขนเสื้อ ที่ข้อมือมักจะสวมกำไลลูกหินสีต่าง ๆ ให้เข้ากับชุดที่สวมใส่วันนั้น มักจะใส่ต้มหูลูกหิน แต่งกายสีสันสดใส เน้นสีแดงสด หลายชุดก็ดูเก่า ๆ โทรม ๆ บ้างคล้ายไม่มีเวลาดูแล แต่ก็มักจะใส่เสื้อผ้าที่มีเนื้อผ้าชั้นดี รูปร่างสูง ดูปราดเปรียว ผิวสีขาว ถ้าโดนแดดนานหรืออยู่ในอากาศเย็นมากแล้วผิวหน้าจะออกแดงอย่างชัดเจน (เวลาดื่มเหล้าก็หน้าแดงง่าย) เหน็บกริชกับขวานใหญ่ติดตัวเป็นประจำ มักจะสวมปลอกคอสีน้ำตาลดำ ยกเว้นเวลาออกปล้น

[ภาพอภินันทนาการจาก https://seykurohashi.wordpress.com/ ]

ลักษณะนิสัย:

• ชอบยิ้มกวนระคนอวดดีอยู่เป็นนิจ ขี้เล่น
• อยู่ในวัยที่โอหังและอาจประเมินตัวเองสูงกว่าความเป็นจริง อนึ่งคือค่อนข้างหลงตัวเอง และบางครั้งก็มั่นใจในตัวเองจนไม่ฟังใครและยังทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโต
• นิ่งลงกว่าปกติเมื่ออยู่กับหนังสือ
• อดไม่ได้ที่จะปากดีไม่ดูเวลาเรื่อย ๆ
• คล้ายจะชอบเอาใจคนอื่น แต่ในหลายกรณีอาจเพียงอยากกวนใจคนอื่นเขาแค่นั้นก็เป็นได้ แม้แต่ตัวเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก
• เมื่อถือว่าได้สังกัดอยู่ที่ใดแล้วก็มักจะทุ่มเทอุทิศตนให้กับที่นั่นเต็มที่ ฉะนั้นในตอนนี้จึงตั้งใจจะทำหน้าที่ของตัวเองในเรือดูมดอว์นอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ถือว่าการอุทิศตนกับการผูกมัดเป็นคนละเรื่องกัน
• ปฏิบัติกับผู้คนไม่เท่ากัน จะสุภาพ นัวเนีย ออเซาะหรืออวดดีกับใครก็แล้วแต่สัญชาตญาณตัวเองจะชี้นำ
• ถ้าเดือดดาลขึ้นมาจะติดนิสัยใช้กำลัง
• สนุกกับการฆ่าคนอย่างช้า ๆ แต่ก็จะไม่ทำให้ความชอบส่วนตัวนี้ถ่วงการขโมยสมบัติหรือกิจอื่นที่จำเป็นต้องทำ ณ เวลานั้น ส่วนกรณีที่สนุกกับการฆ่าเร็ว ๆ มักจะตอนได้พรากทารกจากอกแม่และฆ่าต่อหน้า
• รักสมบัติ แต่เมื่อมีเหตุเสียทรัพย์ไปก็ไม่เก็บมาเจ็บแค้น และไม่ก็ไม่เสียดายของที่พังไปเกินกว่าจะซ่อมได้แล้ว
• ตระหนักรู้ความรู้สึกของตนที่มีต่ออะไรช้าเอามาก ๆ  อาจจะเว้นแต่ความรู้สึกโกรธ

ประวัติ:

ปี 91 – 103:

• เกิดบนเรือโดยสารจากโรซาริน่าไปซิมาฟ คาดว่าเป็นลูกของชนชั้นสูงที่แอบมาคลอดบนเรือแล้วทิ้งลูกไว้เพื่อปิดบังเรื่องอื้อฉาว กัปตันผู้เป็นชาวมัวร์ของเรือโดยสารนั้นเป็นคนไปพบเด็กทารกและตัดสินใจเลี้ยงไว้เป็นลูกบุญธรรม
• เชอร์ลีย์มีชีวิตช่วงแรกอยู่ในเรือ และเคยกลัวที่จะขึ้นบกเพราะเคยโดนลูกเรือคนหนึ่งแกล้งกรอกหูว่า “คนบนบก” รังเกียจคนที่ไม่ได้เกิดบนบก พออายุ 5 ขวบถึงได้ลองยอมขึ้นบกเป็นครั้งแรก
• มีนิสัยชอบขโมยอาหารในเรือมาตั้งแต่เล็ก ๆ  โดนกัปตันของเรือโดยสารนั้นตีบ่อย ๆ แต่ก็ไม่เข็ดเสียที
• ชอบเก็บสะสมของที่พวกคนโดยสารทิ้งไว้ แต่ไม่ค่อยเจอของมีราคาสูง สมัยนั้นชอบสะสมหนังสือและนาฬิกาพกเป็นพิเศษ (แพทย์ประจำเรือเป็นคนสอนอ่านหนังสือ) ถ้าเจอซิการ์ก็จะเอาไปฝากกัปตัน มีอยู่ครั้งหนึ่งพบกำไลอัญมณี พอเอาไปฝากกัปตันแล้วกัปตันดูดีใจมาก เลยเริ่มนิสัยลักขโมยของมีค่า ไม่เคยโดนจับได้

ปี 104 – 107:

• มีลูกเรือคนหนึ่งถอนตัวจากเรือโดยสารนั้น เขาหลอกพาเชอร์ลีย์ลงเรือไปเที่ยวด้วยกันที่รอนโดรี่ ก่อนจะนำไปขายให้กับซ่อง เชอร์ลีย์พบยูลและได้มีเพื่อนวัยรุ่นราวคราวเดียวกันเป็นครั้งแรก อยู่ได้ไม่กี่เดือนเชอร์ลีย์ก็หนีออกมาครั้งหนึ่ง แต่ก็โดนจับกลับไปในเวลาอันสั้น ที่ซ่องเอาฝิ่นกับกัญชาให้เชอร์ลีย์เสพจนติด เขาไม่กล้าหนีออกมาอยู่นานระหว่างที่เป็นทาสฝิ่นกับกัญชาอยู่ที่นั่น ที่รอนโดรี่ไม่มีโสเภณีชายที่มีลักษณะของชาวลาเอลอยู่เยอะนัก หลังจากเรียนรู้งานนี้อยู่พักใหญ่ก็ได้ราคาสูงกว่าเดิม กลับกลายเป็นได้รับการทะนุถนอมจากเจ้าของซ่องอยู่พอสมควร

ปี 108 – 114:

• เมื่อยูลวางเพลิงซ่อง ก็หนีออกมาด้วยกัน
• เชอร์ลีย์จากยูลโดยไม่บอกลา แล้วลักลอบขึ้นเรือพาณิชย์ที่กำลังเดินทางไปอัคซาเร ได้พบกับกัปตันเรือนามว่าคามิลเลียสเข้า คามิลเลียสตัดสินใจรับเชอร์ลีย์เข้ามาเป็นลูกเรือ และคอยคุมดูแลเชอร์ลีย์จนเลิกติดฝิ่นและกัญชา ทั้งคู่เป็นคู่รักกันอย่างลับ ๆ
• ได้ฝึกการเดินเรือและศิลปะการต่อสู้จากท่านคามิลเลียสตลอดเวลาที่อยู่บนเรือพาณิชย์ กับคนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้วเชอร์ลีย์ไม่เป็นรองใครในเรื่องของความเร็วในฝีเท้าและในฝีดาบ
• เรือพาณิชย์นั้นล่มไปเมื่อเจอกับพายุใหญ่ระหว่างเดินทางไปซิมาฟ คามิลเลียสสาบสูญ

ปี 115 – 117:

• เชอร์ลีย์ตัดสินใจลองท่องทะเลทรายดูบ้าง จึงไปเข้าร่วมกับพวกหมู่โจรทะเลทราย คอยตามขโมยของจากพวกพ่อค้าที่ขนส่งสินค้าข้ามทะเลทรายเข้า-ออกซิมาฟ นอกจากนั้นเชอร์ลีย์ก็ขายตัว ลักขโมย และขายกำไลลูกหินเป็นงานเสริม
• หลักจากเบื่อการเดินทางในทะเลทรายก็เป็นผู้ช่วยคนขายเนื้อที่ซิมาฟ  และเริ่มคิดอยากกลับสู่ทะเลอีกครั้ง ว่าจะหาช่องทางเข้าร่วมกับโจรสลัดเรือใหญ่

ปี 118:

• พบอิกกี้ที่ร้านหนังสือที่ซิมาฟ พบว่าคนคนนี้น่าค้นหาติดตาม แต่ไม่ควรไปหือด้วยอย่างประหลาด
• ขึ้นเรือดูมดอว์น ลึก ๆ แล้วนับเป็นหนี้อิกกี้อยู่มากที่ได้กลับมาสู่ทะเลในแบบที่ตัวเองต้องการ

[สามารถโคประวัติเพิ่มเติมได้]

อาวุธ: เรียงลำดับตามความถนัด –> มือเปล่า=ขวาน>ดาบสั้น>กริช

ประสบการณ์การเดินเรือ (ปี): เดินเรืออย่างจริงจังเป็นเวลา 6 ปีเมื่อสมัยเป็นลูกเรือให้เรือพาณิชย์ของคามิลเลียส (เวลาที่อยู่บนเรือ 12 ปีเมื่อสมัยเด็กก็ได้รับความรู้เรื่องวิธีการเดินเรือมาตลอด แต่ไม่มีประสบการณ์ในเชิงปฏิบัติมากนัก)

สิ่งที่ชอบ: การอ่านหนังสือ, เซ็กซ์กับคนในแบบที่ชอบ, เซ็กซ์ที่ได้เงินทองตอบแทน, ซิการ์, ลูกหิน, นิ้วมือ นิ้วเท้าของคนหรือหัวของทารกตอนถูกตัดออกใหม่ ๆ, ผู้ชายท่าทางเนี้ยบ ๆ และดูเรียบร้อย, กลิ่นทะเล, เสียงคลื่นที่ได้ยินจากบนเรือ/ในเรือ, ทำสร้อยข้อมือ, การทำอาหาร, เหล้ารัม, การเล่นซ่อนหาบนเรือ, เสียงไวโอลิน, แสงจันทร์

สิ่งที่ไม่ชอบ: เสียงกรี๊ดอย่างสนุกสนานของเด็ก

สิ่งที่เกลียด: ท้องฟ้าสีแดงยามเช้า (=พายุอาจจะเข้า), การโดนคนที่ตนยอมรับดูถูก

อุดมการณ์/ความต้องการ: ความผิดพลาดพื้นฐานในการใช้ชีวิตคือการคิดว่าความสุขคือเป้าหมาย, คนบนโลกนี้ไม่มีดีหรือเลว มีเพียงชาวบกหรือชาวทะเล, ต้องการชีวิตที่มีการเดินทางและเสียงคลื่นจากบนเรือ

Twitter: https://twitter.com/Shirley_DDawn

Twitter ผปค.: https://twitter.com/Daiong

ฝากตัวด้วยนะคะ (u _ u,,